ข้าพเจ้าขอนำคำพูดของ ท่าน ดร.
เราจะเข้ากันได้เช่นไรกัน กับผู้ที่กล่าวหาคัมภีร์ของอัลลอฮฺ และให้การอธิบายในทางที่ไม่ถูกต้อง อีกทั้งยังกล่าวอ้างว่ามีคัมภีร์อื่นนอกจากอัลกรุอานถูกประทานลงมายังบรรดาอิมามของพวกเขา[1] มองว่าบรรดาอิมามนั้นเป็นนบี อิมามก็คือนบีหรือดีกว่า และให้การอธิบายอิบาดะฮฺต่ออัลลอฮฺที่ศาสนาทูตได้รับการประทานด้วยความหมายที่เบี่ยงเบน โดยอ้างว่า อิบาดะฮฺก็คือการเชื่อฟังอิมาม ส่วนการตั้งภาคีก็คือการเชื่อฟังผู้อื่นนอกจากอิมาม พวกเขากล่าวว่าสาวกของท่านนบีตกศาสนา นอกเสียจากสาม หรือสี่ หรือเจ็ดคน ตามความขัดแย้งของพวกเขา คนเหล่านี้ที่แยกห่างออกจากกลุ่มชนมุสลิมด้วยความเชื่อในเรื่องอิมามะห์, อัลอิศมะห์(การปลอดบาป), ตะกียะห์(การเสแสร้ง), รอจฺอะห์(การฟื้นอีกครั้ง), อัล ฆีบะห์(การหายตัว), อัล บาดาอ์(ความไม่รู้ก่อนที่จะรู้) [2]
*****
[1] ในส่วนท้ายของหนังสือที่ท่านอ่านอยู่นี้ เราจะหยิบเอาสูเราะฮฺหนึ่งที่ รอฟิเฎาะฮฺอ้างว่าถูกลบไปจากอัลกุรอาน นั่นคือ สูเราะฮฺ อัล วิลายะห์ ซึ่งเราได้เอามันมาจากหนังสือ ฟัศลุ อัลคีตอบ ของ อัน นูรี อัต รอบรอซีย์ และนี่คือการปฏิเสธดำรัสของอัลลอฮฺที่ทรงประกาศว่า ได้พิทักษ์อัลกุรอานจากการปลอมแปลงแก้ไข ซึ่งพระองค์ได้ตรัสว่า
(إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ )
ความว่า : แท้จริงเราได้ประทานลงมาซึ่งอัลกุรอาน และแน่แท้เราจะพิทักษ์รักษามัน [ อัลฮิจร์ 15 : 9 ]
ทีนี้เรายังคลางแคลงอะไรอีกว่า คนที่มีความเชื่อดังกล่าวจะไม่ใช่ผู้ปฏิเสธ ?
[2] ดู มัสอะละฮฺ อัตตักรีบ โดย ดร.นาศิร อัล กอฟารีย์ (2/302)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น